امام علی علیه السلام در سفارش به کمیل فرمودند:
یا کمَیلُ! اِنَّهُم یخْدَعُونَک بِاَنْفُسِهِم فَاِذَا لَمْ تُجِبْهُم مَکرُوا بِک وَ بِنَفْسِک بِتَحْسِینِهِم اِلَیک شَهَواتِک وَ اِعْطَائِک اَمَانِیک وَ اِرَادَتَک وَ یسَوِّلُونَ لَک وَ ینْسُونَک وَ ینْهَوْنَک وَ یاْمُرُونَک وَ یحَسِّنُونَ ظَنَّک بِاللهِ عزَّوجلَّ حَتَّی تَرْجُوَهُ فَتَغْتَرَّ بِذَلِک وَ تَعْصِیهُ وَ جَزاءُ الْعَاصِی لَظَی.

ای کمیل! آنان خودشان تو را می‌فریبند و اگر فریبشان را نخوری، با جلوه دادن شهواتت در نظر تو و بر آوردن آرزوها و خواسته‎هایت، سعی می‎کنند تا تو را بفریبند و برایت، ظاهرآرایی و وسوسه‌‎گری می‎کنند و دچار فراموشی‎ات می‌‎سازند و به تو امر و نهی می‎کنند و تو را به خداوند عزیز و جلیل چندان خوش گمان می‎سازند که به او امید [بی بیم] می‎بندی و بدین ترتیب، غرّه می‎شوی و نافرمانی خدا می‎کنی و سزای نا فرمان هم آتش جهنّم است.
بحار الانوار، ج74، ص271